W jakimś sensie para USD/PLN może być traktowana jako tkwiąca od wiosny 2018 w dość szerokiej konsolidacji, albo też w łagodnym trendzie wzrostowym. Średnio złoty się delikatnie osłabia do dolara, np. dołek z czerwca 2018 to ok. 3,60 (nawet nieco mniej), ale w tym roku wykres w zasadzie, poza wyjątkową sytuacją, nie schodził poniżej 3,71. Teraz mamy ok. 3,80 - i bezpośrednio to skutek tych wczorajszych danych z Niemiec i reakcji eurodolara na nie. Mocny opór jest nieco pod linią 3,86, wsparcie to ok. 3,74. Na parze EUR/PLN mamy 4,9245. Ogólnie można mówić o panującej od lata czy wręcz późnej wiosny 2018 konsolidacji. Jej zakres to w przybliżeniu i pomijając skrajności, ok. 4,25 - 4,34. Mieliśmy w tym tygodniu parę danych makro. W czwartek mieliśmy dane o sprzedaży detalicznej w Polsce za luty. Były niezłe, lepsze od prognoz, np. standardowy odczyt to +6,5 proc. r/r przy prognozie +6,3 proc., w cenach stałych było +5,6 proc. r/r przy założeniu +5,3 proc. Świetnie wypadła produkcja budowlano-montażowa: +15,1 proc. r/r, zakładano +6 proc. W środę były dane o produkcji przemysłowej za luty. Wypadły bardzo ładnie: dynamika r/r wyniosła +6,9 proc. przy prognozie +4,8 proc. Ceny produkcji sprzedanej wzrosły o 2,9 proc. r/r, oczekiwano +2,7 proc. W stosunku do lutego poprawiły się poza tym wskaźniki ufności konsumenckiej GUS, bieżący i wyprzedzający. Ukazał się również raport z obrad RPP. Wnioskować zeń można, iż najbardziej prawdopodobne jest zachowanie stóp procentowych w najbliższych paru kwartałach na obecnych poziomach. Nie jest to jednak niespodzianka, tak jak i fakt, że aktywne są oba skrzydła RPP - gołębie i jastrzębie. Pojawiły się bowiem opinie rozważające myśl o podwyżce oraz opinie sugerujące redukcję stóp. Na razie mamy 1,50 proc. jako stopę referencyjną, lombardową 2,50 proc., depozytową 0,50 proc. oraz redyskonta weksli 1,75 proc.